هر کسی در معرض ابتلا به آسیب نخاعی است و یک حادثه ممکن است چنین سرنوشتی را برای انسان رقم بزند . اکنون این سوال پیش روی ماست ، براستی ما تا چه حد در شناخت این عارضه کوشیده ایم تا هم از وقوع آن پیشگیری کنیم و هم به یاری افراد آسیب نخاعی پرداخته و شرایط جامعه را برای حضور آنان مهیا نماییم تا این قشر باارزش با قدرت در جامعه حضور یافته و پس از توانمند شدن ، در جهت سازندگی جامعه تلاش نمایند .
پیش بینی می شود حدود شصت هزار نفر در جامعه ایران دچار آسیب نخاعی هستند اما به علت ضعف در مناسب سازی شهرها و گران بودن هزینه های زندگی وتردد ،این قشر زحمت کش قادر به حضور فعالانه در محیط شهرها نیستند و به همین خاطر بسیاری از مردم تصور می کنند که تعداد افراددچار آسیب نخاعی بسیار کم است در حالی که به دلیل تصادفات و دیگر موارد هر ساله چندین هزار نفر دچار آسیب نخاعی می شوند و به بیانی دیگر حدود نیمی از کسانی که سالیانه دچار آسیب نخاعی می شوند در اثر حوادث به این عارضه دچار می شوند .