RE: گفتگوی دوست داشتنی ما با خدا
گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای منِِِ کوچک، خیلی دوره! تا آن موقع چه کار کنم؟
گفت: “وَاتبَِّع ما یُوحی اِلیَکَ وَاصبِر حَتّی یَحکُمَ الله” کارهایی که به تو گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کند (یونس/۱۰۹)
گفتم: خیلی خونسردی! تو خدایی و صبور! من بندهات هستم و ظرف صبرم کوچک است… یک اشاره کنی تمامه!
گفت: “عَسی اَن تُحِبوُّا شَیئاً و َهُو َشَرٌّ لَکُم” شاید چیزی که تو دوست داری، به صلاحت نباشه (بقره/۲۱۶)
گفتم: “اَنَا عبَدُک َالضَّعیفِ الذَّلیل…” اصلا چطور دلت میاد؟
گفت: “اِنَّ اللهَ بِالنّاسِ لَرَئوُفُ الرَّحیم” خدا نسبت به همهی مردم (نسبت به همه) مهربان است (بقره/۱۴۳)
گفتم: دلم گرفته
گفت: “بُِفَضِّلِ اللهَ و َبِرَحمَتِه ِفبَِذلِک َفَلیَفرِحُوا” (مردم به چی دلخوش کردن؟!) باید به فضل و رحمت خدا شاد باشند (یونس/۵۸)
گفتم: اصلا بیخیال! تَوَکَّلت ُعَلَی الله
گفت: “اِنَّ اللهِ یُحِبُّ المُتِوَکلّین” خدا آنهایی را که توکل میکنند دوست دارد (آل عمران/۱۵۹)