موضوع: علل واکنشهای روحی فرزندان

بسمه تعالی
با سلام و عرض ادب
دختری دارم که کلاس دوم دبستان است فرزند دوم است و یک برادر 13 ساله هم دارد. از بچگی اکثر حرف های خود را باگریه
بیان می کرده وحالاکه بزرگ شده نیز خیلی پر توقع وهر جوابی که به اومثبت داده شود خیلی خوشحال وشروع به بوسه وابراز علاقه می کند ووقتی بر خلاف میلش باشد شروع به گریه وناراحتی میکند تا طرف مقابل را قانع کند وباتوجه به اینکه کارهای اوبه خواهرکوچکش(3ساله) نیز سرایت پیدا کرده است البته خیلی کم رنگ تر ما را دچار مشکلات فراوانی کرده است که ما را درادامه تربیت دچار مشکل نموده است وهمیشه تمام حق را به خود داده واطرافیان را باز خواست می کند واین
باعث شده با برادر بزرگ ترش نیز دچار مشکل شود ومدام در خانه با هم دعوا کنند


لطفا ما را راهنمایی کنید !خصوصا مادرش راکه خیلی با مشکل مواجه شده وهمیشه ترس سرایت این رفتار را به خواهرکوچکش دارد واز آنجا که همیشه گریه ودادو بیداد می کند با تمام اعضای خانواده مشکل دارد در صورتی که قلبی خیلی مهربان دارد وطاقت نگرانی هیچ کس در خانه را ندارد ودر صورت بروز کوچکترین مشکلی در خانه برای دیگران شروع به گریه می کند وشاید علت گریه هایش هم بیشتر همین است که توقع دارد دیگران هم در برابر نگرانی او اینگونه
واکنش نشان دهند وبی خیال نباشند
در ضمن همچنان انگشت میخورد و خواهر کوچکش نیز از او باد گرفته (اگر چه این مساله تقریبا در طایفه مادری ایشان امری عادی بوده ولی برای ایشان بیش از حد طول کشیده است)
با تشکر فراوان از شما
امیدوارم خداوند متعال به شما اجر دنیا و آخرت عطا فرماید

پاسخ:

سلام علیکم.حضور شما عرض کنم: روانشناسان معتقدند:هنگامى كه نمى توانيم, يا نمى خواهيم احساسات خود را با كلمات بيان كنيم, فعل وانفعالاتى در درون ما صورت مى گيرد, كه خود بخود اشك ما جارى مى شود.ابراز تاثر به وسيله گريه يا خنده, از نشانه هاى طبيعى و تعادل مزاج آدمى است, به طورى كه اگر كسى خنده و گريه نداشته باشد, مى توان جنبه روانى او را, نامتعادل و غير طبيعى دانست, چنان كه اشخاصى كه, هم خنده دارند و هم گريه ـ وبدين وسيله غمها وافسردگى هاى خويش را تخليه مى كنند ـ از سلامت جسم و روح, و نيز از نشاط و تحرك بهترى, درصحنه كار و تلاش زندگى برخوردار مى باشند.گريه تجسم عينى تأثرات درونى و عاطفى است.اماهرچیزی که از حد خود بگذرد واز تعادل خارج شود باید پیرامونش جستجو کرد که چرا بحد افراط رسیده؟ بنظر بنده احتمال دارد گریه حربه وسلاح فرزندتان شده باشد برای براورده شدن خواسته هایش ؛ بدین معنا که او کارش را با گریه پیش برده است ؛ بعبارتی هروقت خواسته در امری موفق شود وحرفش را به کرسی بنشاند باگریه کردن کارش را پیش برده و همین شده رفتار و رویه اش؛ وموفقیتش را در این کار دیده!بهترین علاج اینست که به او تفهیم کنید که خداوند غیر از اشک به انسان زبان هم عنایت فرموده که تنها از راه اشک ریختن نباید خواسته های انسان عملی شود بلکه بیشترین وموفق ترین ونزدیک ترین راه برای برآورده شدن خواسته ها ورسیدن به مقصد ومقصود ومراد او وبلکه هر انسانی تفهیم کلامیست؛ البته اینهم باید تمرین شود وبا یک بار گفتن یقین بدانید میسر نخواهد شد؛ باید در منزل حداقل چند روز یک مرتبه اعضای خانواده به حرف هم گوش دهند و خواسته هایشان بیان شود ؛ احتمالا محیط اماده ای برای این کار وجود نداشته ویا کمتر موجود بوده که فرزند شما نزدیکترین وآسان ترین راه را برای اجابت خواسته هایش انتخاب کرده؛هرچه برای فرزند ارشدتان وقت بگذارید واز راه دلیل و استدلال بخواهید امیالش را در میان بگذارد با آدمهای دوروبرش ؛ تاثیر مستقیم روی فرزند دوم شما هم خواهد داشت ؛ زیرا فرزند ارشد همواره الگوی دیگر فرزندان در بین اعضای خانواده هستند.

دیگر مشکلی که مطرح کرده اید ناخن جویدنست؛یک عادت (ناخن جویدن)ممکن است گاه به عنوان یک سرگرمی و گاه ؛ راهی برای رهایی از اضطراب های روزانه کودک باشد؛مثل مکیدن شست، انگشت در بینی کردن، مو تاب دادن و چرخیدن های متوالی در اتاق. این عادات کاملاً غیر ارادی و ناخودآگاهانه انجام می شود و به هیچ وجه قصدشان آزردن و برانگیختن دیگران نیست.از جمله دلایل رایجی که موجب ناخن جویدن در کودکان و نوجوانان می شود، آن است که درصدد کاستن از فشارهای عصبی و تنش های روزانه خود هستند.عامل اصلی این رفتار، ممکن است عملکرد والدین و اطرافیان باشد.در برخی موارد ناخن جویدن روشی برای جلب توجه دیگران است و عکس العمل والدین همان توجهی است که کودک خواستار آن است. در مورد این عادت با او صحبت کنید محیطی امن وبدون استرس برایش فراهم کنید به او توجه کنید(توجه محبت امیز)ناخن جویدن می تواند منشا عصبی واسترس واظطراب داشته باشدکه با تجدید نظر در رفتارمان بین اعضای خانواده ومحیط درون منزل وفراهم کردن محیطی امن وبدور از هیجانات کمک بزرگی خواهیم کرد به آرامش بخشیدن اعضای خانواده علی الخصوص فرزندانمان.

موفق ومسرور باشید.