احادیثی در مورد شوخی

پیامبراکرم(صل الله علیه و آله و سلم ) فرمود:
«اِنّی َلأمْزَحُ و لا اَقُولُ الاّ حَقّا» من مزاح می کنم، ولی جز حق نمی گویم.

امام محمد باقر(علیه السلام) به حمران بن اعین فرمود:
«ایّاکَ و المِزاح، فانّه یَذْهَبُ هیبةَ الرّجُلِ و ماءَ وَجْهِه» از شوخی بپرهیز، چرا که شوخی هیبت و آبروی انسان را می برد.
بحارالانوار، ج73، ص60.

امام جعفر صادق(علیه السلام) فرموده است:
«اِنَّ اللّه یُحِبُّ المُداعِبَ فی الجماعَةِ بلا رَفَثٍ» خداوند، شوخ و مزاح کننده و بذله گو در میان جمع را دوست می دارد، اگر به گناه کشیده نشود.

رسول خدا حضرت محمد مصطفی(صل الله علیه و آله و سلم) فرمود:
«کَثْرةُ المِزاح تَذْهَبُ بماءِ الوجهِ و کثرةُ الضِّحکِ تَمْحُو الایمانَ» شوخی بیش از اندازه و بسیار، آبرو را می برد و خنده زیاد، ایمان را محو می کند.

امام موسی کاظم(علیه السلام) نیز در توصیه به یکی از فرزندانش چنین می فرماید: «... ایّاک وَ المزاحَ، فانّه یَذْهَبُ بِنُورِ ایمانِکَ و یَستخِفُّ مُروَّتکَ» از شوخی پرهیز کن، که نور ایمانت را می برد و مروت تو را سبک می سازد.

حضرت مولا امام علی بن ابیطالب(علیه السلام) فرموده است: «مَنْ کَثُرَ مِزاحُهُ اُستُخِفَّ بِهِ وَ منْ کَثُرَ ضِحْکُهُ ذَهَبَتْ هَیْبَتُهُ» کسی که زیاد شوخی کند، به سبب همان، سبک می شود و هر که زیاد بخندد، هیبتش می رود.

حضرت امام جعفرصادق(علیه السلام) به «مؤمن الطاق» به آثار سوء و خلاف انگیز مزاح اشاره دارد. حضرت، ضمن وصایای مفصلی به وی، می فرماید:
«اِنْ اَرَدْتَ اَنْ یَصْفُوَ لک وُدُّ اخیکَ فَلا تُمازِحَنَّهُ وَ لا تُمارِیَنَّهُ و لا تُباهیَّنُه وَ لا تُشارَنَّهُ».
اگر می خواهی دوستی برادرت با تو صاف و زلال و بی آلایش بماند، با او شوخی، جدل، مفاخره و مخاصمه و کشمکش مکن.