حضرت صادق (علیه السلام) فرموده که عمل صالح مقدمه اى براى رفتن صاحبش به بهشت مى شود همانطور که خدمتگذار براى صاحب خود وسایل رفاهى فراهم مى کند و حضرت امیرالمؤ منین در کلمات قصار خود فرمود: یابن آدم کن وصى نفسک و اعمل فى مالک ما تؤ ثر ان یعمل فیه من بعدک ؛ یعنى اى فرزند آدم خودت وصى خودت باش و از مال خود آنچه مى خواهى استفاده کن زیرا پس از تو مال وارثان است که در آن تصرف مى کنند.
پس اى عزیز من :
برگ عیشى به گور خویش فرست***کس نیارد ز پس تو پیش فرست
خور و پوش و بخشاى و راحت رسان***نگه مى چه دارى ز بهر کسان
زر و نعمت اکنون بده کان تست*** که بعد از تو بیرون ز فرمان تست
تو با خود ببر توشه خویشتن***که شفقت نیاید ز فرزند و زن
غم خویش در زندگى خور که خویش***به مرده نپردازد از حرص خویش
به غمخوارگى چون سر انگشت تو***نخارد کسى در جهان پشت تو
قال رسول الله صلى الله علیه و آله : واعلموا ان کل امرى ء على ما قدم قادم و على ما خلف نادم .
از امالى مفید نیشابورى و تاریخ بغداد نقل شده که وقتى حضرت امیرالمؤ منین (علیه السلام) حضرت خضر را در خواب دید، از او نصیحتى طلب فرمود. او کف دست خود را به آن حضرت نشان داد، دید به خط سبزى در آن نوشته شده :
قد کنت میتا فصرت حیا***و عن قلیل تعود میتا
فابن لدار البقاء بیتا***ودع لدار الفناء بیتا(5)
پی نوشت:
1- ((عین الحیات ))، علامه مجلسى ، ۱ / ۵۲۶.
2- دَد: جانوران درنده اند چون شیر و پلنگ و غیر اینها، دام عکس آن است مانند آهو و غیر و به معنى زخارف دنیویه نیز آمده (شیخ عباس قمى (ره ))
۳- ((خمسه نظامى ))، ص ۱۴۵، تصحیح : دستگردى ، داستان خسرو و شیرین ، با مختصر تفاوت در الفاظ.
4 سوره روم (۳۰)، آیه ۴۴.
5- مرده بودى زنده شدى و طولى نمى کشد مى میرى براى آخرت خود خانه اى مهیا کن و براى دنیاى خود خانه اى بجا بگذار.