5-
«در راه آزاد ساختن بردگان» (وَ فِي الرِّقابِ).
يعنى سهمى از زكات، تخصيص به مبارزه با بردگى، و پايان دادن به اين موضوع ضد انسانى، و «آزادى تدريجى بردگان» داده مىشود.
6-
«اداء دين بدهكاران»
و آنها كه بدون جرم و تقصير زير بار بدهكارى مانده و از اداى آن عاجز شدهاند
(وَ الْغارِمِينَ).
7-
«و در راه خدا» (وَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ).
8-
«واماندگان در راه» (وَ ابْنِ السَّبِيلِ).
يعنى مسافرانى كه بر اثر علّتى در راه مانده، و زاد و توشه و مركب كافى براى رسيدن به مقصد ندارند، هر چند افراد فقير و بىبضاعتى نيستند.
در پايان آيه به عنوان تأكيد روى مصارف گذشته، مىفرمايد:
«اين فريضه الهى است» (فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ).
و بدون شك اين فريضه، حساب شده، و كاملا دقيق، و جامع مصلحت فرد و اجتماع است، زيرا
«خداوند دانا و حكيم است» (وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ).