موضوع: اشعاری در باب محبت اهل بیت (علیه السلام)

ک باشد کرم و باعث اکرام علی است
کُل اشیاء که موجود شد از بهر علی است


ل لطف است ز خلاق به مخلوق که از بهر علی است
لغت خالق و مخلوق بر آن‌کس ز اعداء علی است


م میزان صراط است که در شأن علی است
مدح شیاء به شینی است که محبوب علی است


ن ناصر به نبی‌های خدا جمله علی است
ناجی و مُنجی عالم علی و آل علی است


و والی به ولایت ولی‌الله علی است
واجب الطاعه عالم علی و آل علی است

ه هواخواه خدا و نبی و دین علی است

هادی ار می‌طلبی یازده از نسل علی است

لا لا رطب و لا یابس از بهر علی است

لا الله گوی الا الله مخلوق همه از بهر علی است

ی یفعل مایشاء و یحکم از حب علی است

یا که گویم خلقت مخلوق از بهر علی است

من چه گویم گر چه اشیاء جمله مداح علی است

کی خلایق می‌توان باشد که این مدح علی است

آن‌که مداحش خداوند پسر عم علی است

دیگران را کی سزد گویند مداح علی است

آنچه را گویند مداحان عالم کین همه مدح علی است

مدح پیغمبر بود بالاتر از مدح علی است

اتـاق بـسـته و دري كه تكـیه گاه مي شـود

ز پشت پـرده كوچه اي كه راه راه مي شود


كدام راه،راه تو به سمت خانه ي من است؟

به هر كـــدام مي روم كه اشتباه مي شود


تكـان خـودنـويــس مـن در آفــتاب اسـم تو

به روي سقف خـانه ام شبيه ماه مي شود


و اين شـروع بـازي دوبـاره دل گرفتن است

ظهور كن سـپيد مـن، دلـم سياه مي شود


زخوشه هاي گندمي كه روي پـرده مي تپد

دوبــاره ذهن بــادهـا پـــر از گناه مي شـود

بيا كه بي تو روزها چو رشته هاي مـوي من

يكي سپيد مي شود، يكي سياه مي شود


چه رسم نرگسانه اي به نقطه اي رسيده ام

كه دل به جــاي گفتگو فقط نگــاه مي شود


تمام دلخــوشي من به چهره هـــاي عابران

كه فكر مي كنم تويي كه اشـتباه مي شود

رزیتا نعمتی

سخت است آه خـــــانه نشـــینی نـــــــورها

شــــیطان به روی منبــــــر و دورش جسورها

بیست و سه سال طی شده امــــا نداشتند

چشــــمی بـــرای دیـــدن خورشــــید، کورها

این ادعای فضل و شـرافت چه مضحک است

از نـســـل بـی اصـــــــالت زنــــده به گورهــا

حــــــالا به پــــــای قتل سلیمان نشسته اند

در بـــــازی زمــــانه ‌ی نـــــــــــامـــــرد مورها

حـــــــــالا که وقت، وقتِ دفاع از ولایت اسـت

خــــــــــالی شده ست معرکه ها از حضورها


دیگر اســــاس ظلــــم و تبــــــــاهی بنا شده

بر پــــــــــایه‌ ی خـــــــــــیانت زرهــا و زورهــا

بســــــــتند دســـــــت مـــــرد خدا را حقیرها

یعنی شکسته قــــــــــامت صبر و غــــــرورها

با دست بســـــته در دل کوچه چه می کشید

بســـــتند روی فــــــــــاطمـــــه راه عـــــبورها

از بـــی کسی او در و دیـــــــــوار نـــــــاله کرد
انگار نیـــــــــــــزه رفتـــــــه به قلب صـــــبورها

در بین کوچـــــه هـای مــــــــدینه مگر چه شد

لطمه زنـان به چـــــــهره رســــیدند حــــــورها

سیلی به روی عصمت حق! نه دگر بس است

صــــــاحب عـــــزا نشسته! خــــــدای غیورها

بالای قــــــبر محسن شش مـــــاهه، مــادری
چـــــشم انتــــظار لحظه‌ ی ســـــرخ ظهور، آه

یوسف رحیمی