معروف و منکر از نگاه امام رضا (علیه السلام )
سلام، ديني جاوداني و داراي ساختاري مهندسي، به عنوان مجموعهاي کاربردي در امور دنيوي و اخروي بشر و مايه هدايت، رشد، فلاح و رستگاري انسان است. دو اهرم نظارتي- اصلاحي براي پايداري و اجراي آن پيشبيني شدهاست.
شارع مقدس، اولين مرجعي است که به خوبيها دعوت کرده و از زشتيها و منکرات بازداشته است. سيره رضوي، ترجمان علمي و عملي قرآن و سنت رسول خدا صلياللهعليهوآله، سراسر امر به معروفات و نهي از منکر است. بدون ترديد، آنچه که امام رضا عليهالسلام به آن توصيه و عمل ميکرد، برداشت جامع و دقيقي از معارف اسلامي بوده است که خواستگاه آن، قرآن و سيره عملي و علمي آورنده مکتب، يعني رسول خدا صلياللهعليهوآله است؛ زيرا نمونههاي آن را در سيره پيامبر صلياللهعليهوآله، با همان ويژگيها، مشاهده ميکنيم. بنابراين، شايسته است به رفتار و اعمال پيشوايان دين نزديک شويم؛ تا در زندگي به ما کمک کنند و به درستي از تعاليم وحياني و آسماني، بهرهبرداري کنيم و تنها در اين صورت، ميتوان ادعاي پيروي کامل از امامت و ولايت را داشت.
در روزگار کنوني که بسياري از ارزشهاي ديني در معرض فراموشي است، ارئه نسخه عملي امامان معصوم عليهمالسلام در قالبي نو و همنوا با فضاي کنوني، ميتواند نسخهاي شفابخش و راهي برونرفت از بحرانهاي رفتاري و اخلاقي باشد.
امام رضا عليهالسلام ولي نعمت مادي و معنوي ما محسوب ميشود. مطالعه سيره و احاديث برجاي مانده از آن امام همام، نشان دهنده اهميت امر به معروف و نهي از منکر است.