farnaz.joghataei

نوشته اصلی توسط farnaz.joghataei

گریه ما از بابت این است که یک انسان جه سان می تواند اینگونه با معبود و خالق خود عشق بازی کند و در راه تثبیت عشقش و بندگیش هر آنچه عزیز است فدا می کند و ما میراث داران مذهب تشیع اسلامی( به گفته خودمان ) چه دور افتادیم از اصل که حتی از کوچکترین آسایشها و خواستهای نفسانی خود نمی گذریم و همواره اعمال اشتباه خود را توجیه می کنیم و خیلی راحت حتی از انجام واجبات دینی که اظهار می داریم به آن ایمان داریم می گذریم !!!! (خدایی خیلی از ما از خواب صبح برای نماز نمی گذریم !!! )اگر همه ما به واقعه عاشورا نگاه درستی بیاندازیم و بیاندیشیم که ما برای اثبات بندگی در سالهای عمرمان چه کردیم شاید آنوقت با صدای بلند و با تمام وجود بر حال زار خود بگرییم ......سالار شهدا نمونه بارز فدا شدن در محفل عشق است آرزو می کنم روزی همه ما شیعه واقعی این بزرگان باشیم یا حق و التماس دعا