امیرحسین
11-19-2013, 05:01 PM
متن سوال: علل اصلي به وجود آمدن مصائب طبيعي مانند: زلزله، سيل، طوفان و... چيست؟
متن پاسخ: حوادث ناگواري (مثل: زلزله، سيل و...) كه در جهان طبيعت روي ميدهد، چند گونه است:
الف) مصايب خود ساخته:
برخي بلاها به دست خود انسان ساخته ميشود; به عبارت ديگر، اين حوادثِ دردناك از نوع طبيعي است كه پروردة دست خود انسانهاست. اگر در شهري زلزله ميآيد و از بخشهاي مستضعفنشين، هزاران قرباني ميگيرد، اگر يك بيماري فراگيرد يا قحط سالي همه گير، تنها از افراد بينوا و از پا افتاده قرباني ميگيرد، بر اثر عملكرد خود انسان، تحث تأثير عوامل اجتماعي از جمله زورگويي ستمگران يا عمل نكردن به دستورات ديني مبني بر بهرهگيري صحيح از طبيعت، نظم، تعهد و... است.
اگر افراد محروم همچون ثروتمندان از خانههاي مقاوم در برابر حوادث برخوردار بودند و خانهها را طوري نميساختند كه با مختصر حركتي در هم فرو ريزد، اين چنين نميشد در اينگونه بلايا كافر و مؤمن يكسان تلقي ميشود; بنابراين، طبق نظام علت و معلول كه بر عالم حاكم است، هر كس زمينههاي لازم براي رويارويي با حوادث طبيعي (مثلاً زلزله براي كساني كه روي خط زلزله زندگي ميكنند) را فراهم نكند، آسيبپذير خواهد بود.
قرآن كريم ميفرمايد: "إِنَّ اللَّهَ لاَ يَظْـلِمُ النَّاسَ شَيْ ?‹ًا وَ لَـَكِنَّ النَّاسَ أَنفُسَهُمْ يَظْـلِمُونَ; (يونس، 44) خداوند هيچ بر مردم ستم نميكند; ولي اين مردمند كه بر خويشتن ستم ميكنند."
ب) عاملي براي بازگشت:
گاهي حوادث ناخوشايند و ناگوار در زندگي انسانها رخ ميدهد تا عاملي براي بازگشت و سازندة روح آنان باشد. غرور و غفلت و خوابزدگي، مسلماً از موانع تكامل معنوي و سعادت انسان است و براي دگرگون ساختن اين وضعِ نابسامان و جايگزين كردن ياد خدا به جاي فراموشيها، وجود حوادث غيرمترقبه كه با فراز و نشيب خويش، زندگي آرام را از انسان سلب ميكند، بسيار راهگشاست.
قرآن كريم ميفرمايد:
"فَأَخَذْنَـَهُم بِالْبَأْسَآءِ وَالضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ; (انعام، 42) و ما آنها را به حوادث غمانگيز و رنجها گرفتار ساختيم، شايد به درگاه خدا روي آورند."
ج) كفارة گناهان:
گاهي خداي متعال براي از بين بردن آثار گناهان، برخي بلاها و مصيبتها را متوجه انسانها ميكند تا به لطف و كرمش بخشي از گناهان برخي گنهكاران را در دنيا بشويد تا پس از مرگ، گرفتار عذابهاي دردناك نشوند.
متن پاسخ: حوادث ناگواري (مثل: زلزله، سيل و...) كه در جهان طبيعت روي ميدهد، چند گونه است:
الف) مصايب خود ساخته:
برخي بلاها به دست خود انسان ساخته ميشود; به عبارت ديگر، اين حوادثِ دردناك از نوع طبيعي است كه پروردة دست خود انسانهاست. اگر در شهري زلزله ميآيد و از بخشهاي مستضعفنشين، هزاران قرباني ميگيرد، اگر يك بيماري فراگيرد يا قحط سالي همه گير، تنها از افراد بينوا و از پا افتاده قرباني ميگيرد، بر اثر عملكرد خود انسان، تحث تأثير عوامل اجتماعي از جمله زورگويي ستمگران يا عمل نكردن به دستورات ديني مبني بر بهرهگيري صحيح از طبيعت، نظم، تعهد و... است.
اگر افراد محروم همچون ثروتمندان از خانههاي مقاوم در برابر حوادث برخوردار بودند و خانهها را طوري نميساختند كه با مختصر حركتي در هم فرو ريزد، اين چنين نميشد در اينگونه بلايا كافر و مؤمن يكسان تلقي ميشود; بنابراين، طبق نظام علت و معلول كه بر عالم حاكم است، هر كس زمينههاي لازم براي رويارويي با حوادث طبيعي (مثلاً زلزله براي كساني كه روي خط زلزله زندگي ميكنند) را فراهم نكند، آسيبپذير خواهد بود.
قرآن كريم ميفرمايد: "إِنَّ اللَّهَ لاَ يَظْـلِمُ النَّاسَ شَيْ ?‹ًا وَ لَـَكِنَّ النَّاسَ أَنفُسَهُمْ يَظْـلِمُونَ; (يونس، 44) خداوند هيچ بر مردم ستم نميكند; ولي اين مردمند كه بر خويشتن ستم ميكنند."
ب) عاملي براي بازگشت:
گاهي حوادث ناخوشايند و ناگوار در زندگي انسانها رخ ميدهد تا عاملي براي بازگشت و سازندة روح آنان باشد. غرور و غفلت و خوابزدگي، مسلماً از موانع تكامل معنوي و سعادت انسان است و براي دگرگون ساختن اين وضعِ نابسامان و جايگزين كردن ياد خدا به جاي فراموشيها، وجود حوادث غيرمترقبه كه با فراز و نشيب خويش، زندگي آرام را از انسان سلب ميكند، بسيار راهگشاست.
قرآن كريم ميفرمايد:
"فَأَخَذْنَـَهُم بِالْبَأْسَآءِ وَالضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ; (انعام، 42) و ما آنها را به حوادث غمانگيز و رنجها گرفتار ساختيم، شايد به درگاه خدا روي آورند."
ج) كفارة گناهان:
گاهي خداي متعال براي از بين بردن آثار گناهان، برخي بلاها و مصيبتها را متوجه انسانها ميكند تا به لطف و كرمش بخشي از گناهان برخي گنهكاران را در دنيا بشويد تا پس از مرگ، گرفتار عذابهاي دردناك نشوند.