امیرحسین
08-18-2013, 08:11 AM
در دعا، درخواست حتمی نکنیم!
شهید مطهری:
هيچ وقت چيزى را بر خدا حتم نكنيد، يعنى نگوييد خدايا فلان چيز را به هر حال من مىخواهم، من كار ندارم حكمت اقتضا مىكند يا نه، مصلحت است يا مصلحت نيست.
ادب عبوديت اقتضا مىكند كه انسان از خدا بخواهد. آن كسى كه از خدا چيز نمىخواهد او در مقابل خدا انانيّت به خرج مىدهد. عبوديت اقتضا مىكند كه انسان هميشه از خداوند چيز بخواهد و وقتى كه انسان از خدا چيز مىخواهد، اول اين را بايد بخواهد:
خدايا اين قلب من را هدايت كن كه از تو آن چيزى را بخواهد كه حكمت و مصلحت است و الّا من خيلى اوقات گمراه مىشوم، چيزهايى براى خود مىخواهم كه نبايد بخواهم.
و چه دعاى بزرگى است! در نهجالبلاغه است، مىفرمايد:
اللَّهُمَّ انْ فَهِهْتُ عَنْ مَسْأَلَتى، اوْ عَمِهْتُ عَنْ طَلِبَتى، فَدُلَّنى عَلى مَصالِحى، وَ خُذْ بِقَلْبى الى مَراشِدى، فَلَيْسَ ذلِكَ بِنُكْرٍ مِنْ هِداياتِكَ، وَ لا بِبِدْعٍ مِنْ كِفاياتِكَ (خطبه 218 فیض الاسلام)
يعنى خدايا اگر زمانى من گنگ و لال شدم نفهميدم از تو چه بايد بخواهم، عوضى چيزى خواستم، خدايا اگر از مطلوب واقعى خودم كور شدم، چشمهايم آن مطلوبهاى واقعى خودم را نديد و چيزهايى را ديد كه اصلًا نبايد من به اينها توجه كنم، خدايا اولين دعاى من اين است كه با آن لطف و كرم خودت دست به قلب من بينداز و دل مرا هدايت كن كه بفهمم چه بخواهم، مرا به مصالح خودم راهنمايى كن.
اين قلب من را بگير و به سوى رشدش و آنچه كه صلاح و هدايت و راهش است راهنمايى بفرما. از كرم تو و از لطف عميم تو اينها عجيب و چيز تازهاى نيست؛ يعنى تو چقدر لطف دارى كه بسيارى از اوقات اصلًا قلب من را خودت هدايت كردهاى كه من چه از تو بخواهم، اينها هم جزء لطفهاى توست.
مجموعهآثاراستادشهيدمطهرى ج27 671
http://www.qurangloss.ir/uploaded/2_01376802671.jpg
شهید مطهری:
هيچ وقت چيزى را بر خدا حتم نكنيد، يعنى نگوييد خدايا فلان چيز را به هر حال من مىخواهم، من كار ندارم حكمت اقتضا مىكند يا نه، مصلحت است يا مصلحت نيست.
ادب عبوديت اقتضا مىكند كه انسان از خدا بخواهد. آن كسى كه از خدا چيز نمىخواهد او در مقابل خدا انانيّت به خرج مىدهد. عبوديت اقتضا مىكند كه انسان هميشه از خداوند چيز بخواهد و وقتى كه انسان از خدا چيز مىخواهد، اول اين را بايد بخواهد:
خدايا اين قلب من را هدايت كن كه از تو آن چيزى را بخواهد كه حكمت و مصلحت است و الّا من خيلى اوقات گمراه مىشوم، چيزهايى براى خود مىخواهم كه نبايد بخواهم.
و چه دعاى بزرگى است! در نهجالبلاغه است، مىفرمايد:
اللَّهُمَّ انْ فَهِهْتُ عَنْ مَسْأَلَتى، اوْ عَمِهْتُ عَنْ طَلِبَتى، فَدُلَّنى عَلى مَصالِحى، وَ خُذْ بِقَلْبى الى مَراشِدى، فَلَيْسَ ذلِكَ بِنُكْرٍ مِنْ هِداياتِكَ، وَ لا بِبِدْعٍ مِنْ كِفاياتِكَ (خطبه 218 فیض الاسلام)
يعنى خدايا اگر زمانى من گنگ و لال شدم نفهميدم از تو چه بايد بخواهم، عوضى چيزى خواستم، خدايا اگر از مطلوب واقعى خودم كور شدم، چشمهايم آن مطلوبهاى واقعى خودم را نديد و چيزهايى را ديد كه اصلًا نبايد من به اينها توجه كنم، خدايا اولين دعاى من اين است كه با آن لطف و كرم خودت دست به قلب من بينداز و دل مرا هدايت كن كه بفهمم چه بخواهم، مرا به مصالح خودم راهنمايى كن.
اين قلب من را بگير و به سوى رشدش و آنچه كه صلاح و هدايت و راهش است راهنمايى بفرما. از كرم تو و از لطف عميم تو اينها عجيب و چيز تازهاى نيست؛ يعنى تو چقدر لطف دارى كه بسيارى از اوقات اصلًا قلب من را خودت هدايت كردهاى كه من چه از تو بخواهم، اينها هم جزء لطفهاى توست.
مجموعهآثاراستادشهيدمطهرى ج27 671
http://www.qurangloss.ir/uploaded/2_01376802671.jpg