امیرحسین
09-19-2012, 11:18 AM
تمام سود و زیان های ازدواج دانشجویی
کم شدن تمایل جوانان به ازدواج و بالارفتن سن تشکیل خانواده باعث شده تا شیوه های ساده و کم هزینه تری برای تبلیغ و افزایش ازدواج پیشنهاد و اجرایی شود که ازدواج دانشجویی یکی از این موارد است؛ امری که تا حدی هم موفق بوده و همزمان مزیتها و آسیب هایی نیز داشته است.
به گزارش مهر، اصطلاح ازدواج دانشجویی نخستین بار از سوی یکی از اساتید دانشگاه تهران پیشنهاد شد و اولین جشن ازدواج در زمستان سا 1376 با کمک نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه شهید بهشتی و با شرکت 60 زوج از دانشجویان این دانشگاه برگزار شد. این رویکرد در سال های بعد در سایه پیام مقام معظم رهبری، حمایت نهادهای مختلف و هدایای بخش های مختلف دولتی و تبلیغات رسانه ها - به ویژه صدا و سیما- به تدریج با اشتیاق بیشتری روبرو شد، به گونه ای که شمار ازدواج های دانشجویی در سال 1378 به هزار و در سل 1381 به چهار هزار مورد رسید. تحقیقات آماری پرسش نامه ای که توسط چند تن از اساتید دانشگاه انجام گرفت نشانگر رویکرد دانشجویان - به ویژه دانشجویان شهرستانی - به این پدیده است.
بخشی از این نتایج این تحقیقات بدین شرح است:
یک) جشن های ازدواج دانشجویی در سایه تسهیل فرایند ازدواج، نقش موثری در کاهش سن ازدواج دختران و پسران دانشجو دارند.
دوم) در جشن های ازدواج دانشجویی به دلیل نداشتن توجه کافی به مشکلات و نیازهای دختران در ازدواج، در عمل موفقیت کمتری در جلب نظر دانشجویان دختر داشته اند.
سوم) استقبال بیشتر دانشجویان ساکن شهرستان از جشن های ازداج دانشجویی، عوامل مختلف روان شناختی و جامعه شناختی دارد.
چهارم) تنگناها و مشکلات اقتصادی نقش بسیار مهم و موثری در جلوگیری از ازدواج جوانان دارند.
پنج) صرف برگزاری جشن های ازدواج دانشجویی به تنهایی برای ترغیب دانشجویان به ازدواج کافی نیست.
رشد علایق جنسی و همسرخواهی ذهن جوانان دانشجو را به ازدواج معطوف می کند و از سوی دیگر دختران و پسران در بسیاری از دانشگاه های کشور - به استثنای برخی مراکز آموزشی - به صورت مختلط و گاه در یک کلاس هم زمان تحصیل می کنند. گذشته از میزان مشروعیت این اختلاط و برخی آسیب هایش این وضعیت ذهن جوانان را بیشتر به جنس مخالف معطوف می سازد و برخی ویژگی های شخصیتی و رفتاری نیز در معرض دید و داوری قرار می گیرد، بنابراین محیط دانشگاه حتی اگر دختران و پسران با هم مختلط نباشند و با فرض سلامت شرعی و اخلاقی ارتباط دانشجویان با یکدیگر، می توانند تا حدودی نگرانی جوانان را برای تشخیص شایستگی های همسر آینده شان برطرف نمایند.
بی تردید حمایت از پدیده ازدواج دانشجویی از سوی نهادهای رسمی کشور بر اساس همین مزیت ها سامان گرفته است؛ هر چند در میزان توفیق و پایداری ازدواج های دانشجویی میان برخی صاحب نظران اختلاف وجود دارد.
کم شدن تمایل جوانان به ازدواج و بالارفتن سن تشکیل خانواده باعث شده تا شیوه های ساده و کم هزینه تری برای تبلیغ و افزایش ازدواج پیشنهاد و اجرایی شود که ازدواج دانشجویی یکی از این موارد است؛ امری که تا حدی هم موفق بوده و همزمان مزیتها و آسیب هایی نیز داشته است.
به گزارش مهر، اصطلاح ازدواج دانشجویی نخستین بار از سوی یکی از اساتید دانشگاه تهران پیشنهاد شد و اولین جشن ازدواج در زمستان سا 1376 با کمک نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه شهید بهشتی و با شرکت 60 زوج از دانشجویان این دانشگاه برگزار شد. این رویکرد در سال های بعد در سایه پیام مقام معظم رهبری، حمایت نهادهای مختلف و هدایای بخش های مختلف دولتی و تبلیغات رسانه ها - به ویژه صدا و سیما- به تدریج با اشتیاق بیشتری روبرو شد، به گونه ای که شمار ازدواج های دانشجویی در سال 1378 به هزار و در سل 1381 به چهار هزار مورد رسید. تحقیقات آماری پرسش نامه ای که توسط چند تن از اساتید دانشگاه انجام گرفت نشانگر رویکرد دانشجویان - به ویژه دانشجویان شهرستانی - به این پدیده است.
بخشی از این نتایج این تحقیقات بدین شرح است:
یک) جشن های ازدواج دانشجویی در سایه تسهیل فرایند ازدواج، نقش موثری در کاهش سن ازدواج دختران و پسران دانشجو دارند.
دوم) در جشن های ازدواج دانشجویی به دلیل نداشتن توجه کافی به مشکلات و نیازهای دختران در ازدواج، در عمل موفقیت کمتری در جلب نظر دانشجویان دختر داشته اند.
سوم) استقبال بیشتر دانشجویان ساکن شهرستان از جشن های ازداج دانشجویی، عوامل مختلف روان شناختی و جامعه شناختی دارد.
چهارم) تنگناها و مشکلات اقتصادی نقش بسیار مهم و موثری در جلوگیری از ازدواج جوانان دارند.
پنج) صرف برگزاری جشن های ازدواج دانشجویی به تنهایی برای ترغیب دانشجویان به ازدواج کافی نیست.
رشد علایق جنسی و همسرخواهی ذهن جوانان دانشجو را به ازدواج معطوف می کند و از سوی دیگر دختران و پسران در بسیاری از دانشگاه های کشور - به استثنای برخی مراکز آموزشی - به صورت مختلط و گاه در یک کلاس هم زمان تحصیل می کنند. گذشته از میزان مشروعیت این اختلاط و برخی آسیب هایش این وضعیت ذهن جوانان را بیشتر به جنس مخالف معطوف می سازد و برخی ویژگی های شخصیتی و رفتاری نیز در معرض دید و داوری قرار می گیرد، بنابراین محیط دانشگاه حتی اگر دختران و پسران با هم مختلط نباشند و با فرض سلامت شرعی و اخلاقی ارتباط دانشجویان با یکدیگر، می توانند تا حدودی نگرانی جوانان را برای تشخیص شایستگی های همسر آینده شان برطرف نمایند.
بی تردید حمایت از پدیده ازدواج دانشجویی از سوی نهادهای رسمی کشور بر اساس همین مزیت ها سامان گرفته است؛ هر چند در میزان توفیق و پایداری ازدواج های دانشجویی میان برخی صاحب نظران اختلاف وجود دارد.