امیرحسین
06-14-2011, 03:58 PM
توصيه آيت الله قاضي درباره نماز
به گزارش شیعه آنلاین، تحفظ از باب تفعل است. يکي از معاني اين باب به زحمت ماده فعل را بر خود تحميل کردن است. مثلا تشجع يعني به زحمت شجاعت را بر خود تحميل کردن. در مقابل، ثلاثي مجرد تنها معناي ماده فعل را مي‌رساند و اجبار و اکراه و تحميلي در آن نيست. به عنوان مثال، در حديث است که إِنْ لَمْ تَکُنْ حَلِيماً فَتَحَلَّمْ. يعني اگر نمي‌تواني به طور عادي و بدون اجبار صبر داشته باشي، تحلم داشته باش، يعني به اجبار خود را حليم نشان بده.
نکته فرمايش آيت‌الله سيد علي آقا قاضي رحمه الله در اين است که ايشان تحفظ نماز را عامل حفظ همه چيز مي‌داند. يعني اگر انسان ولو به زحمت و با اجبار نماز خود را حفظ نمود، همه چيز او حفظ مي‌شود، اما اين حفظ شدن همه چيز بدون اين است که زحمتي بکشد. يعني تنها کافي است انسان براي حفظ نماز خود سختي بکشد و در اين صورت ساير چيزهاي او بدون زحمت محفوظ مي‌ماند.
نکته ديگر اين است که در ماده حفظ دوم، ايشان از اسم مفعول استفاده کرده‌اند، يعني شما فاعل حفظ نيستيد، فاعل حفظ کس ديگري است که همانا خداوند عز و جل مي‌باشد. به عبارت ديگر، شما اگر متحفظ نماز شديد، نه تنها لازم نيست ساير چيزها را متحفظ باشيد، يعني به زحمت حفظ کنيد، بلکه حتي لازم نيست حافظ هم باشيد، يعني بدون زحمت حفظ کنيد. بلکه خود آن محفوظ مي‌ماند، يعني حفظ مي‌شود.
بنابراين به زحمت حفظ کردن نماز، باعث مي‌شود ساير چيزها خود به خود حفظ شود. نه لازم است آن‌ها را به زحمت حفظ کنيم و لازم است اصلا ما حفظ کنيم ولو بدون زحمت، خودش حفظ مي‌شود.
به گزارش شیعه آنلاین، تحفظ از باب تفعل است. يکي از معاني اين باب به زحمت ماده فعل را بر خود تحميل کردن است. مثلا تشجع يعني به زحمت شجاعت را بر خود تحميل کردن. در مقابل، ثلاثي مجرد تنها معناي ماده فعل را مي‌رساند و اجبار و اکراه و تحميلي در آن نيست. به عنوان مثال، در حديث است که إِنْ لَمْ تَکُنْ حَلِيماً فَتَحَلَّمْ. يعني اگر نمي‌تواني به طور عادي و بدون اجبار صبر داشته باشي، تحلم داشته باش، يعني به اجبار خود را حليم نشان بده.
نکته فرمايش آيت‌الله سيد علي آقا قاضي رحمه الله در اين است که ايشان تحفظ نماز را عامل حفظ همه چيز مي‌داند. يعني اگر انسان ولو به زحمت و با اجبار نماز خود را حفظ نمود، همه چيز او حفظ مي‌شود، اما اين حفظ شدن همه چيز بدون اين است که زحمتي بکشد. يعني تنها کافي است انسان براي حفظ نماز خود سختي بکشد و در اين صورت ساير چيزهاي او بدون زحمت محفوظ مي‌ماند.
نکته ديگر اين است که در ماده حفظ دوم، ايشان از اسم مفعول استفاده کرده‌اند، يعني شما فاعل حفظ نيستيد، فاعل حفظ کس ديگري است که همانا خداوند عز و جل مي‌باشد. به عبارت ديگر، شما اگر متحفظ نماز شديد، نه تنها لازم نيست ساير چيزها را متحفظ باشيد، يعني به زحمت حفظ کنيد، بلکه حتي لازم نيست حافظ هم باشيد، يعني بدون زحمت حفظ کنيد. بلکه خود آن محفوظ مي‌ماند، يعني حفظ مي‌شود.
بنابراين به زحمت حفظ کردن نماز، باعث مي‌شود ساير چيزها خود به خود حفظ شود. نه لازم است آن‌ها را به زحمت حفظ کنيم و لازم است اصلا ما حفظ کنيم ولو بدون زحمت، خودش حفظ مي‌شود.