غریبه
08-09-2012, 05:07 PM
به کودکانمان بیاموزیم که امید سخت ترین راههای زندگی را هموار می کند و آینده شان را با آموختن امیدواری ، تضمین کنیم.
پدر و کودک
امید یعنی بیاندیشیم، باور داشته باشیم و بدانیم راهی هست که می‌توانیم آنچه را از زندگی می خواهیم بدون در نظر گرفتن چالش ها و موانع پیش روی مان داشته باشیم،گاهی اوقات این اندیشه بهترین نتیجه مطلوب رابه ارمغان می آورد. برای داشتن آینده ای روشن، امیدوار بودن ضرورت دارد و این امر شامل تعیین و اقدام به عملی کردن اهداف است .
امید شامل سه جزء است: باور داشتن ، تعیین هدف و اقدام برای رسیدن به هدف . حال آنکه بدون این سه جزء، امید نمی‌تواند شكل بگیرد.
کودکان را به آینده امیدوار کنیم
آموزش امیدوار بودن (http://www.beytoote.com/psychology.html) در زندگی به کودکان مخصوصا در سنین پایین تر نسبتا آسان است.کودکان در دنیا همه چیز را از آن خود می دانند و خود را مالک جهان می پندارند. ممکن است آموختن امید و صحبت کردن و پذیرش آن برای کودکان بزرگسال مشکل تر باشد ، به خصوص اگر کودکان در خانواده ای زندگی کنند که با اندیشه های منفی وتشویش و اضطراب احاطه شده باشند.
والدین قهرمان کودکان هستند
داستانهای والدین و آنچه آنها برای کودکانشان می گویند سبک و روش آنها را در زندگی تعیین می کند. حال آنکه لازم است، امیدوار بودن را با تعریف کردن مجموعه ای از مثال های خوب به کودکان آموخت. آنها در زندگی بسیاری از موارد را با دیدن و تقلید از پدر و مادر و دیگر بزرگسالان اعم از مادربزرگ و پدربزرگ، برادر و خواهر و هر فرد بالغ که روی آنها نفوذ و تاثیر دارد، می آموزند. اگر پدر و مادر او دائما مضطرب باشند و از زندگی روزمره هراس داشته باشند و به آینده امیدوار نباشند، این احتمال وجود دارد که کودک به همان شیوه، رشد و پرورش پیدا کند. بزرگسالان در خانواده باید یاد بگیرند امیدواری را در زندگی تمرین کنند و الگویی برای کودکانشان باشند. والدین باید یادشان نروند آنها قهرمانان ذهن کودکانشان هستند.
کودکان افکارشان را بازگو کنند
بهتر است والدین از فرزندان بخواهند آنچه در زندگی روزمره هدف شان است، بنویسند، افکارشان را بازگو کنند به نوعی با این کار به کودکان می آموزند که نیازهایشان را بشناسند، به آنها یادآوری می کنند که اگر آنچه را می خواهند در زندگی شان در دسترس باشد، چه اتفاقی رخ خواهد دارد. با این فرآیند به فرزندانشان می آموزندبا تلاش وکوشش به خواسته شان در زندگی خواهند رسید.
والدین داستانهای امیدوار کننده بخوانند
اگر کودکانتان را به مطالعه و قصه گویی عادت داده اید، بهتر است برای آنها داستان های امیدوار کننده بخوانید تا این روحیه در آنها پرورش یابد.
لازم است والدین با توجه به شناختی که از کودک خویش دارند، اهداف و آروزهایی که در دسترس کودکان نیست و می دانند که شانس کمی برای موفقیت دارند را پرورش ندهند چرا که عدم دستیابی به این اهداف نا امیدی را در آنها بوجود می آورد.
خلاقیت و تفکر را به کودکان بیاموزیم
پدر و مادر برای رسیدن به اهداف و امیدوار بودن باید به فرزندان بیاموزند که برای آنچه در ذهن می پرورانند، یک طرح و برنامه داشته باشند. در واقع باید آنها در نظر داشته باشند که از ترسیم راه و عنوان برنامه به جای کودکانشان خودداری کنند. والدین باید راههایی را جلوی پای کودکانشان بگذارند که خلاقیت و تفکر آنها رشد کند و از آنها بخواهند تمام ایده هایی را که دارند، عملی اجرا کنند. والدین لازم است فرزند خود را با انگیزه نگه دارند و با توجه به توانایی کودک شان به فرزندشان بگویند او می تواند از عهده اهدافش به خوبی بر آید .
پدر و کودک
امید یعنی بیاندیشیم، باور داشته باشیم و بدانیم راهی هست که می‌توانیم آنچه را از زندگی می خواهیم بدون در نظر گرفتن چالش ها و موانع پیش روی مان داشته باشیم،گاهی اوقات این اندیشه بهترین نتیجه مطلوب رابه ارمغان می آورد. برای داشتن آینده ای روشن، امیدوار بودن ضرورت دارد و این امر شامل تعیین و اقدام به عملی کردن اهداف است .
امید شامل سه جزء است: باور داشتن ، تعیین هدف و اقدام برای رسیدن به هدف . حال آنکه بدون این سه جزء، امید نمی‌تواند شكل بگیرد.
کودکان را به آینده امیدوار کنیم
آموزش امیدوار بودن (http://www.beytoote.com/psychology.html) در زندگی به کودکان مخصوصا در سنین پایین تر نسبتا آسان است.کودکان در دنیا همه چیز را از آن خود می دانند و خود را مالک جهان می پندارند. ممکن است آموختن امید و صحبت کردن و پذیرش آن برای کودکان بزرگسال مشکل تر باشد ، به خصوص اگر کودکان در خانواده ای زندگی کنند که با اندیشه های منفی وتشویش و اضطراب احاطه شده باشند.
والدین قهرمان کودکان هستند
داستانهای والدین و آنچه آنها برای کودکانشان می گویند سبک و روش آنها را در زندگی تعیین می کند. حال آنکه لازم است، امیدوار بودن را با تعریف کردن مجموعه ای از مثال های خوب به کودکان آموخت. آنها در زندگی بسیاری از موارد را با دیدن و تقلید از پدر و مادر و دیگر بزرگسالان اعم از مادربزرگ و پدربزرگ، برادر و خواهر و هر فرد بالغ که روی آنها نفوذ و تاثیر دارد، می آموزند. اگر پدر و مادر او دائما مضطرب باشند و از زندگی روزمره هراس داشته باشند و به آینده امیدوار نباشند، این احتمال وجود دارد که کودک به همان شیوه، رشد و پرورش پیدا کند. بزرگسالان در خانواده باید یاد بگیرند امیدواری را در زندگی تمرین کنند و الگویی برای کودکانشان باشند. والدین باید یادشان نروند آنها قهرمانان ذهن کودکانشان هستند.
کودکان افکارشان را بازگو کنند
بهتر است والدین از فرزندان بخواهند آنچه در زندگی روزمره هدف شان است، بنویسند، افکارشان را بازگو کنند به نوعی با این کار به کودکان می آموزند که نیازهایشان را بشناسند، به آنها یادآوری می کنند که اگر آنچه را می خواهند در زندگی شان در دسترس باشد، چه اتفاقی رخ خواهد دارد. با این فرآیند به فرزندانشان می آموزندبا تلاش وکوشش به خواسته شان در زندگی خواهند رسید.
والدین داستانهای امیدوار کننده بخوانند
اگر کودکانتان را به مطالعه و قصه گویی عادت داده اید، بهتر است برای آنها داستان های امیدوار کننده بخوانید تا این روحیه در آنها پرورش یابد.
لازم است والدین با توجه به شناختی که از کودک خویش دارند، اهداف و آروزهایی که در دسترس کودکان نیست و می دانند که شانس کمی برای موفقیت دارند را پرورش ندهند چرا که عدم دستیابی به این اهداف نا امیدی را در آنها بوجود می آورد.
خلاقیت و تفکر را به کودکان بیاموزیم
پدر و مادر برای رسیدن به اهداف و امیدوار بودن باید به فرزندان بیاموزند که برای آنچه در ذهن می پرورانند، یک طرح و برنامه داشته باشند. در واقع باید آنها در نظر داشته باشند که از ترسیم راه و عنوان برنامه به جای کودکانشان خودداری کنند. والدین باید راههایی را جلوی پای کودکانشان بگذارند که خلاقیت و تفکر آنها رشد کند و از آنها بخواهند تمام ایده هایی را که دارند، عملی اجرا کنند. والدین لازم است فرزند خود را با انگیزه نگه دارند و با توجه به توانایی کودک شان به فرزندشان بگویند او می تواند از عهده اهدافش به خوبی بر آید .