باب چهاردهم در بيان محبّت حضرت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به حضرت امام حسن

[طاهره وحیدیان]

في الفصل 14 من حبه للنبي عليه الصلاة والسلام والامام الحسن والامام الحسين وإتش بي النبي صلى الله عليه وسلم وجعل له تحبني ويحب لمكافأة اثنين من الشرفاء


- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي خَلَفٍ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ جَمِيعاً عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ وَ غَيْرِهِ عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ عَنْ أَخِيهِ نُوحٍ عَنِ الْأَجْلَحِ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ كُهَيْلٍ عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَقُولُ يَا عَلِيُّ لَقَدْ أَذْهَلَنِي هَذَانِ الْغُلَامَانِ يَعْنِي الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع أَنْ أُحِبَّ بَعْدَهُمَا أَحَداً أَبَداً إِنَّ رَبِّي أَمَرَنِي أَنْ أُحِبَّهُمَا وَ أُحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُمَا


پدرم رحمة اللّه عليه از سعد بن عبد اللّه بن ابى خلف و عبد اللّه بن جعفر حميرى و محمّد بن يحيى عطّار جملگى از احمد بن محمّد بن عيسى و او از على بن حكم و غير محمّد بن يحيى عطّار از جميل بن درّاج و او از برادرش نوح و از اجلح و او از سلمة بن كهيل و او از عبد العزيز و او از حضرت على عليه السّلام نقل نمود كه آن جناب فرمودند: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up2/13035041400564097008.jpg



اى على (عليه السّلام) اين دو كودك يعنى حسن و حسين عليهما السّلام من را منصرف كرده‏اند از اينكه كسى بعد از ايشان را دوست داشته باشيم، پروردگارم مرا امر فرمود كه ايشان و كسى ايشان را دوست دارد، دوست داشته باشم.

[طاهره وحیدیان]

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ الزَّيْدِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَبَّاسٍ وَ عَبْدِ السَّلَامِ بْنِ حَرْبٍ جَمِيعاً قَالَ حَدَّثَنَا مَنْ سَمِعَ بَكْرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْمُزَنِيَّ عَنْ عِمْرَانَ بْنِ الْحُصَيْنِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِي يَا عِمْرَانُ إِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ مَوْقِعاً مِنَ الْقَلْبِ وَ مَا وَقَعَ مَوْقِعَ هَذَيْنِ الْغُلَامَيْنِ مِنْ قَلْبِي شَيْءٌ قَطُّ فَقُلْتُ كُلُّ هَذَا يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ يَا عِمْرَانُ وَ مَا خَفِيَ عَلَيْكَ أَكْثَرُ إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنِي بِحُبِّهِمَا

محمّد بن احمد بن ابراهيم از حسين بن على زيدىّ و او از پدرش و او از على بن عباس و عبد السّلام بن حرب جميعا نقل كرده، عبد السّلام بن حرب مى‏گويد:
كسى كه حديث را از بكر بن عبد اللّه مزنى شنيده برايم از عمران بن حصين نقل نموده كه وى گفت: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به من فرمودند:

اى عمران:
هر چيزى در قلب جايگاهى دارد ولى جاى‏گاه اين دو كودك از قلب من هرگز مكان خاصّى نيست.
عمران مى‏گويد: عرض كردم اى رسول خدا تمام قلب شما جاى‏گاه اين دو است؟
حضرت فرمودند:
اى عمران: آنچه بر تو مخفى مانده بيش از آن است كه دانسته‏اى، خداوند متعال من را به محبّت ايشان امر فرموده است.

[طاهره وحیدیان]

حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ سُفْيَانَ الْجَرِيرِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي رَافِعٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ أَبِي ذَرٍّ الْغِفَارِيِّ قَالَ أَمَرَنِي رَسُولُ اللَّهِ ص بِحُبِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع فَأَنَا أُحِبُّهُمَا وَ أُحِبُّ مَنْ يُحِبُّهُمَا لِحُبِّ رَسُولِ اللَّهِ ص إِيَّاهُمَا

پدرم از سعد بن عبد اللّه و او از محمّد بن حسين بن ابى الخطاب و او از كسى كه برايش حديث كرده و او از سفيان جرير و او از پدرش و او از ابى رافع و او از پدرش و او از جدّ وى و او از ابو ذر غفارى نقل كرده كه فرمود:

رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم من را به محبّت امام حسن و امام حسين عليهما السّلام امر فرمود پس من ايشان و كسى كه آنها را دوست داشته باشد دوست دارم زيرا رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ايشان را دوست دارد.

[طاهره وحیدیان]

حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي رَجُلٌ نَسِيتُ اسْمَهُ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ مُوسَى عَنْ مُهَلْهَلٍ الْعَبْدِيِّ عَنْ أَبِي هَارُونَ الْعَبْدِيِّ عَنْ رَبِيعَةَ السَّعْدِيِّ عَنْ أَبِي ذَرٍّ الْغِفَارِيِّ قَالَ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يُقَبِّلُ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع وَ هُوَ يَقُولُ مَنْ أَحَبَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع وَ ذُرِّيَّتَهُمَا مُخْلِصاً لَمْ تَلْفَحِ النَّارُ وَجْهَهُ وَ لَوْ كَانَتْ ذُنُوبُهُ بِعَدَدِ رَمْلِ عَالِجٍ إِلَّا أَنْ يَكُونَ ذَنْبُهُ ذَنْباً يُخْرِجُهُ مِنَ الْإِيمَانِ

پدرم از عبد اللّه بن جعفر حميرى نقل نموده كه وى گفت:
مردى كه نامش را فراموش كرده‏ام و از اصحاب ما بود از عبيد اللّه بن موسى و او از مهلهل عبدى و او از ابى هارون عبدى و او از ربيعة السّعدى و او از ابى ذر غفارى نقل كرد كه وى فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را ديدم كه حسن و حسين عليهما السّلام را مى‏بوسيد و مى‏فرمود:

كسى كه حسن و حسين عليهما السّلام و ذريّه اين دو را دوست داشته و ايشان را خالصانه بخواهد آتش دوزخ هرگز صورتشان را نسوزاند اگر چه گناهان آنها به مقدار ريگ‏هاى بيابان باشد مگر آنكه گناهانشان ايشان را از ايمان خارج كرده باشند.

[طاهره وحیدیان]

حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ الْبَزَّازِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَرَادَ أَنْ يَتَمَسَّكَ بِعُرْوَةِ اللَّهِ الْوُثْقَى الَّتِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ فَلْيُوَالِ [فَلْيَتَوَلَّ ]عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّهُمَا مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ

پدرم از سعد بن عبد اللّه و او از احمد بن محمد بن عيسى و او از پدرش و او از محمّد بن عيسى و او از عبد اللّه بن مغيره و او از محمّد بن سليمان بزّاز و او از عمرو بن شمر و او از جابر و او از حضرت ابى جعفر عليه السّلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:

كسى كه مى‏خواهد به ريسمان محكم خدا كه حضرتش در قرآن از آن ياد كرده چنگ بزند بايد على بن ابى طالب عليه السّلام و حسن و حسين عليهما السّلام را دوست بدارد چه آنكه خداوند متعال از فوق عرش اين دو را دوست دارد.

[طاهره وحیدیان]

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ زَكَرِيَّا الْعَدَوِيِّ الْبَصْرِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْأَعْلَى [اللَّهِ ]بْنِ حَمَّادٍ الْبُرْسِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا وَهْبٌ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ سَعِيدِ بْنِ أَبِي رَاشِدٍ عَنْ يَعْلَى الْعَامِرِيِّ أَنَّهُ خَرَجَ مِنْ عِنْدِ رَسُولِ اللَّهِ ص إِلَى طَعَامٍ دُعِيَ إِلَيْهِ فَإِذَا هُوَ بِحُسَيْنٍ ع يَلْعَبُ مَعَ الصِّبْيَانِ فَاسْتَقْبَلَهُ النَّبِيُّ ص أَمَامَ الْقَوْمِ ثُمَّ بَسَطَ يَدَيْهِ فَطَفَرَ الصَّبِيُّ هَاهُنَا مَرَّةً وَ هَاهُنَا مَرَّةً وَ جَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ ص يُضَاحِكُهُ حَتَّى أَخَذَهُ فَجَعَلَ إِحْدَى يَدَيْهِ تَحْتَ ذَقَنِهِ وَ الْأُخْرَى تَحْتَ قَفَائِهِ وَ وَضَعَ فَاهُ عَلَى فِيهِ وَ قَبَّلَهُ ثُمَّ قَالَ حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْناً حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاطِ

محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حميرى، از ابى سعيد حسن بن علىّ بن زكريا عدوى بصرى نقل كرده، وى گفت: عبد الاعلى بن حماد البرسى برايم نقل نمود كه وهب از عبد اللّه بن عثمان، از سعيد بن ابى راشد از يعلى العامرى، وى مى‏گويد:

از محضر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بيرون آمده و به صرف طعامى كه مدعوّ بودم حاضر شدم در آن مجلس حضرت حسين عليه السّلام را ديدم كه با اطفال بازى مى‏كردند، پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم دو دست مبارك را باز كرده و او را به پيش خواندند، طفل (حضرت حسين عليه السّلام) شروع به پريدن به اين طرف و آن طرف نمود و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از اين حركات مى‏خنديدند تا بالاخره او را گرفتند سپس يك دست مبارك را زير چانه‏اش و دست ديگر را پشت سرش قرار داد و دهان مبارك را روى دهانش گذارد و او را بوسيد و سپس فرمود:
حسين از من و من از حسينم، خداوند دوست دارد كسى را كه حسين را دوست دارد، حسين سبطى است از اسباط.

[طاهره وحیدیان]

وَ عَنْهُ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ قَالَ حَدَّثَنَا نَضْرُ بْنُ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ أَخِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع قَالَ أَخَذَ رَسُولُ اللَّهِ ص بِيَدِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ فَقَالَ مَنْ أَحَبَّ هَذَيْنِ الْغُلَامَيْنِ وَ أَبَاهُمَا وَ أُمَّهُمَا- فَهُوَ مَعِي فِي دَرَجَتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ

از محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حميرى، از ابى سعيد منقول است كه گفت:
نصر بن علىّ گفت: على بن جعفر از برادرش حضرت موسى بن جعفر عليهما السّلام نقل نمود كه آن جناب فرمودند:

رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم دست حسن و حسين را گرفته سپس فرمودند:
كسى كه اين دو طفل و پدر و مادرشان را دوست بدارد در روز قيامت با من هم درجه خواهد بود.