لبخند ِ خدا
12-09-2011, 02:54 PM
چند سال پیش وقتی قرار شد پنج تا از آسمونی ترین ِ زمینیها رو – همون هایی که یه روزی برای خودشون برو و بیایی داشتن ولی برای آرامش امروز ماها، جونشون رو گذاشتن کف دستشون- توی محله ی ولنجک دفن کنن، زمینیهای اون محل، اجازه ندادن. گفتن محلمون میشه قبرستون و از ارزش خونه هامون کم میشه.
آدمهای خدایی ِ اونجا، دلشون شد پر از غصه ! آخه اینا که قرار بود بشن آبرو و برکت محله ی ما ، حالا کجا
میخوان برن....!!
قرآن رو باز کردن تا از شر شیطون ، پناه ببرن به خدا ....
سوره ی کهف اومد، آیه 16 ...
" وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَما يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُا إِلَى الْكَهْفِ يَنشُر لَكُمْ رَبُّكُم مِن رَحمَتِهِ وَيُهَيِّئْ لَكُم مِنْ أَمْرِكُم مِرفَقًا "
" و آنگاه که از مشرکان و آنچه جز خدا می پرستند ، فاصله گرفتید ، به غار پناه برید تا پروردگارتان از رحمت خود برای شما گشایشی قرار دهد و برای شما راه آسایش و گشایش فراهم می آورد. "
انگار اون پنج تا آسمونی ، دلگیر از آدمهای این زمونه ، می خواستن پناه ببرن به غار ، مثل اصحاب کهف...
آخه درست مثل همونها دیگه سکه شون بی اعتبار شده بود واسه زمینی ها...
گشتن دنبال غار... مطمئن بودن که حتماً اینجا غاری هست تا محلی باشه برای آرامش این پنج تا فرشته ...
درست آدرس داده بودن ، اون بالا ، تو دل ِ کوه ، دور از دغدغه ی زمین و زمینی ها ، یه غار بود! یه غار برای زمین شناسی که الان دیگه احتیاجی بهش نداشتن ....
امروز اون غار اسمش شده " كهف الشهدا "....كه سر در ِ اين غار مزين شده به آيه ي 16 سوره ي كهف....
وقتي داري از مسير ِ هموار ِ كوه بالا ميري براي زيارت اين پنج تا شهيد ، به بالا كه ميرسي ، درست جلوي ِ در ِ غار ، نگاهت رو كه به پايين ميندازي ، يه حس ِ آرامش ِ عجيبي بهت دست ميده...
شهري رو كه فكر ميكردي خيلي بزرگ ِ ، حالا زير ِ پاهاي ِ تو ِ...
الان به دور از دغدغه ي شهر و آدمهاش ، پا ميذاري به قطعه اي از بهشت ِ خدا روي ِ زمين...
آدمهای خدایی ِ اونجا، دلشون شد پر از غصه ! آخه اینا که قرار بود بشن آبرو و برکت محله ی ما ، حالا کجا
میخوان برن....!!
قرآن رو باز کردن تا از شر شیطون ، پناه ببرن به خدا ....
سوره ی کهف اومد، آیه 16 ...
" وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَما يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُا إِلَى الْكَهْفِ يَنشُر لَكُمْ رَبُّكُم مِن رَحمَتِهِ وَيُهَيِّئْ لَكُم مِنْ أَمْرِكُم مِرفَقًا "
" و آنگاه که از مشرکان و آنچه جز خدا می پرستند ، فاصله گرفتید ، به غار پناه برید تا پروردگارتان از رحمت خود برای شما گشایشی قرار دهد و برای شما راه آسایش و گشایش فراهم می آورد. "
انگار اون پنج تا آسمونی ، دلگیر از آدمهای این زمونه ، می خواستن پناه ببرن به غار ، مثل اصحاب کهف...
آخه درست مثل همونها دیگه سکه شون بی اعتبار شده بود واسه زمینی ها...
گشتن دنبال غار... مطمئن بودن که حتماً اینجا غاری هست تا محلی باشه برای آرامش این پنج تا فرشته ...
درست آدرس داده بودن ، اون بالا ، تو دل ِ کوه ، دور از دغدغه ی زمین و زمینی ها ، یه غار بود! یه غار برای زمین شناسی که الان دیگه احتیاجی بهش نداشتن ....
امروز اون غار اسمش شده " كهف الشهدا "....كه سر در ِ اين غار مزين شده به آيه ي 16 سوره ي كهف....
وقتي داري از مسير ِ هموار ِ كوه بالا ميري براي زيارت اين پنج تا شهيد ، به بالا كه ميرسي ، درست جلوي ِ در ِ غار ، نگاهت رو كه به پايين ميندازي ، يه حس ِ آرامش ِ عجيبي بهت دست ميده...
شهري رو كه فكر ميكردي خيلي بزرگ ِ ، حالا زير ِ پاهاي ِ تو ِ...
الان به دور از دغدغه ي شهر و آدمهاش ، پا ميذاري به قطعه اي از بهشت ِ خدا روي ِ زمين...