موضوع: چهل حدیث رحمت از پیامـبر اسلام (ص)

35-
قالَ(صلى الله علیه وآله): اَلصَّدقَهُ بِعَشْر، وَ الْقَرْضُ بِثَمانِیَهَ عَشَرَ، وَ صِلَهُ الرَّحِمِ بِأرْبَعَهَ وَ عِشْرینَ.([35])

فرمود: پاداش و ثواب دادنِ صدقه ده برابر درجه، ودادن قرض الحسنه هیجده درجه، و انجام صله رحم بیست و چهار درجه افزایش خواهد داشت.


36-
قالَ(صلى الله علیه وآله): لا یَمْرُضُ مُؤْمِنٌ وَ لا مُؤْمِنَهٌ إلاّ حَطّ اللّهُ بِهِ خَطایاهُ.([36])

فرمود: هیچ مؤمن و مؤمنه اى مریض نمى گردد مگر آن که خطاها و لغزش هایش پاک و بخشوده مى شود.

37-
قالَ(صلى الله علیه وآله): مَنْ وَقَّرَ ذا شَیْبَه فِى الاْسْلامِ أمَّنَهُ اللّهُ مِنْ فَزَعِ یَوْمِ الْقِیامَهِ.([37])

فرمود: هر کس بزرگ سال مسلمانى را گرامى دارد و احترام نماید، خداوند او را در قیامت از سختى ها و مشکلات در أمان مى دارد.


38-
قالَ(صلى الله علیه وآله): کُلُّ عَیْن باکِیَهٌ یَوْمَ الْقِیامَهِ إلاّ ثَلاثَ أعْیُن: عَیْنٌ بَکَتْ مِنْ خَشْیَهِ اللّهِ ، وَ عَیْنٌ غُضَّتْ عَنْ مَحارِمِ اللّهِ، وَ عَیْنٌ باتَتْ ساهِرَهً فى سَبیلِ اللّهِ.([38])

فرمود: تمامى چشم ها در روز قیامت گریانند، مگر سه دسته: ۱ ـ آن چشمى که به جهت خوف و ترس از عذاب خداوند گریه کرده باشد. ۲ ـ چشمى که از گناهان و موارد خلاف بسته و نگاه نکرده باشد. ۳ ـ چشمى که شبها در عبادت و بندگى خداوند متعال بیدار بوده باشد.

39-
قالَ(صلى الله علیه وآله): وَ عَظَنی جِبْرئیلُ(علیه السلام): یا مُحَمَّدُ ، أحْبِبْ مَنْ شِئْتَ فَإنَّکَ مُفارِقُهُ، وَ اعْمَلْ ما شِئْتَ فَإنَّکَ مُلاقیهِ.([39])

فرمود: جبرئیل مرا موعظه و نصحیت کرد: با هر کس که خواهى دوست باش، بالأخره بین تو و او جدائى خواهد افتاد. هر چه خواهى انجام ده، ولى بدان نتیجه و پاداش آنرا خواهى گرفت.


40-
قالَ(صلى الله علیه وآله): اَوْصانى رَبّى بِتِسْع: اَوْصانى بِالاْخْلاصِ فِى السِّرِّ وَ الْعَلانِیَهِ، وَ الْعَدْلِ فِى الرِّضا وَ الْغَضَبِ، وَ الْقَصْدِ فِى الْفَقْرِ وَ الْغِنى، وَ اَنْ أعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَنى، وَ أعطِیَ مَنْ حَرَمَنى، وَ أصِلَ مَنْ قَطَعَنى، وَ اَنْ یَکُونَ صُمْتى فِکْراً، وَ مَنْطِقى ذِکْراً، وَ نَظَرى عِبْراً.([40])

فرمود: پروردگار متعال، مرا به ۹ چیز سفارش نمود: اخلاص در آشکار و پنهان، دادگرى در خوشنودى و خشم، میانه روى در نیاز و توانمندى، بخشیدن کسى که در حقّ من ستم روا داشته است، کمک به کسى که مرا محروم گردانده، دیدار خویشاوندانى که با من قطع رابطه نموده اند، و این که خاموشیم اندیشه و سخنم، یادآورى خداوند; و نگاهم عبرت و پند باشد.

پی نوشت:

[۱] – وسائل الشّیعه: ج ۴، ص ۳۰، ح ۴۴۳۱.

[۲] – عقاب الأعمال: ص ۳۴۳، س ۱۴، وسائل الشّیعه: ج ۵، ص ۲۰۱، ح ۶۳۲۸.

[۳] – وسائل الشّیعه: ج ۴، ص ۳۱، ح ۴۴۳۴.

[۴] – تأویل الآیات الظاهره: ص ۵۴۹، س ۵; و تفسیر البرهان: ج ۴، ص ۱۸۴، س ۲۶.

[۵] – أمالى طوسى: ج ۲، ص ۱۴۲، بحارالأنوار: ج ۷۴، ص ۸۰، ح ۳.

[۶] – محاسن برقى: ص ۵۹۳، ح ۱۱۰، بحار: ج ۶۳، ص ۳۹۸، ح ۲۰.

[۷] – من لا یحضره الفقیه: ج ۴، ص ۳۵۳، ح ۵۷۶۲ چاپ جامعه مدرّسین.

[۸] – أمالى طوسى: ج ۱، ص ۱۵۸، بحارالأنوار: ج ۱۰، ص ۳۶۸، ح ۱۵.

[۹] – أمالى طوسى: ج ۱، ص ۱۳، بحارالأنوار: ج ۷۰، ص ۳۷۳، ح ۷.

[۱۰] – أمالى طوسى: ج ۱، ص ۸۷، بحارالأنوار: ج ۹۰، ص ۲۹۱، ح ۱۱.

[۱۱] – أمالى طوسى: ج ۱، ص ۲۱۹، بحارالأنوار: ج ۷۳، ص ۴، ح ۱۳.

[۱۲] – أمالى طوسى: ج ۱، ص ۱۵۷، بحارالانوار: ج ۹۳، ص ۱۷۷، ح ۸.

[۱۳] – مسکّن الفؤاد شهید ثانى: ص ۵۰، س ۱.

[۱۴] – أمالى طوسى: ج ۲، ص ۹۲، بحارالأنوار: ج ۶۶، ص ۳۷۵، ح ۲۴.

[۱۵] – أمالى صدوق: ص ۲۴۶، ح ۱۴، بحارالأنوار: ج ۶۳، ص ۴۳۰، ح ۱۲.

[۱۶] – أمالى طوسى: ج ۱، ص ۵۶، بحارالأنوار: ج ۷۲، ص ۱۲۰، ح ۷.

[۱۷] – أعیان الشّیعه: ج ۱، ص ۳۰۵، بحارالأنوار: ج ۱۰۰، ص ۱۵۱، ح ۱۷.

[۱۸] – أمالى طوسى: ج ۱، ص ۳۶۰، بحارالأنوار: ج ۲۷، ص ۲۶۱، ح ۲.

[۱۹] – أمالى طوسى: ج ۲، ص ۹۲، بحارالأنوار: ج ۲۸، ص ۴۷، ح ۹.

[۲۰] – مستدرک الوسائل: ج ۱۱، ص ۳۷۶، ح ۱۳۳۰۱. [۲۱] – بحارالأنوار: ج ۱، ص ۱۷۲، ح ۲۵.

[23] – مستدرک الوسائل: ج ۱۷، ص ۳۰۰، ح ۲۱۴۰۶.

24] – تهذیب الأحکام: ج ۷، ص ۳۹۹، ح ۵.

[25] – تنبیه الخواطر، معروف به مجموعه ورّام: ص ۵۴۸، بحارالأنوار: ج ۵۹، ص ۲۶۸، ح ۵۳.

[26] – مستدرک الوسائل: ج ۱۶، ص ۲۱۸، ح ۱۹۶۴۶.

[27] – تاریخ إلاسلام: ج ۱۰۱ـ۱۲۰، ص ۲۸۵. [۶] – وسائل الشّیعه: ج ۱۶، ص ۱۲۲، ح ۲۱۱۳۹.

[28] – مستدرک الوسائل: ج ۷، ص ۱۸۴، ح ۷۹۸۴.

29] – بحارالأنوار: ج ۷۰، ص ۳۴۷، ح ۳۴.

[30] – تنبیه الخواطر، معروف به مجموعه ورّام: ص ۲۶۴

[31] – مستدرک الوسائل: ج ۱۴، ص ۲۷۰، ح ۱۶۶۸۵.

[32] – أعیان الشّیعه: ج ۱، ص ۳۰۱.

[33] – أمالى طوسى: ج ۲، ص ۱۳۲، بحارالأنوار: ج ۷۱، ص ۱۹۲، ح ۱۲.

[34] – مستدرک الوسائل: ج ۷، ص ۱۹۴، ح ۸۰۱۰.

[35] – جامع الأحادیث: ج ۳، ص ۸۹، ح ۳۵، مستدرک الوسائل: ج ۲، ص ۶۶، ح ۱۴۲۲.

[36] – کافى: ج ۲، ص ۶۵۸، ح ۳، بحارالأنوار: ج ۷، ص ۳۰۲، ح ۵۳.

[37] – ثواب الأعمال: ص ۲۱۱، ح ۱، بحارالأنوار: ج ۴۶، ص ۱۰۰، ح ۸۸.

[38] – أعیان الشّیعه: ج ۱، ص ۳۰۲، بحارالأنوار: ج ۶۸، ص ۳۵۰، ح ۱.

[39] – أمالى طوسى : ج ۲، ص ۲۰۳، بحارالأنوار: ج ۶۸، ص ۱۸۸، ح ۵۴.

[40] – أعیان الشّیعه، ج ۱، ص ۳۰۰، بحارالأنوار: ج ۷۴، ص ۱۳۹، ضمن ح ۱.