RE: خودارضایی وآثارمخرّب ان
[align=JUSTIFY][highlight=#ffffff]علامه طباطبایى در تفسیر المیزانطباطبایى، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر موسوى همدانى، (تلخیص)، (قم: دفتر انتشارات اسلامى، بىچا، بىتا)، ج 20، ص 385. مىفرماید: از آیه شریفه سه نكته استفاده مىشود:
1. اعمال زشت، نقش و صورتى به نفس و روح انسان مىدهند؛
2. این نقش و صورت خاص، مانع آن است كه نفس آدمى حق و حقیقت را درك كند؛
3. نفس آدمى به حسب طبع اولیهاش صفا و جلایى دارد كه با داشتن آن، حق را آن طور كه هست درك مىكند.
همچنین آسیبهاى معنوى جهان گذران را در مىنوردد و اگر اصلاح نگردد، حیات جاودان آدمى را در معرض تباهى و شوربختى قرار مىدهد. از این رو نصوص دینى نسبت به آن هشدارهاى لازم را دادهاند. پیامبر اكرمصلى الله علیه وآله وسلم در این باره مىفرماید: «ناكح الكف ملعون»؛رى شهرى، محمد، میزان الحكمة، ج 12، ص 5654.؛ «ملعون است كسى كه خودارضایى كند».
امام صادقعلیه السلام نیز مىفرماید: «با سه گروه خداوند در روز قیامت سخن نمىگوید و پاكشان نمىخواند و عذابى دردناك دارند، از آن سهاند، خودارضایى كننده و كسى كه لواط دهد»همان، ح 19049.. در روایات دیگرى امام صادقعلیه السلام خودارضایى را گناه عظیم و مورد نهى الهى معرفى فرموده استهمان، ح 19050..
[/highlight][/center]