RE: متن سوال: چرا ما خدايي را كه نميبينيم بايد بپرستيم؟
*متن پاسخ:
هر انساني، براساس فطرت و عقل خود، در مييابد كه بايد به عبادت خداي متعال برخيزد; احساس بندگي، در همه انسانها وجود دارد و اين نياز از بنده و مخلوق بودن انسان است. انسان، احساس نياز به بندگي دارد. اصل بندگي و عبادت، دليلها و انگيزههاي متعددي دارد كه از جمله به انگيزه عقلي و فطري و عاطفي ميتوان اشاره نمود.(پيام قرآن، آيت الله ناصر مكارم شيرازي، ج 2، ص 25، دارالكتب الاسلامية.)
قرآن مجيد نيز در اين كه انسان بايد چيزي را پرستش كند، زياد بحث نكرده، چرا كه يك احساس هميشگي انسانهاست، اما نكته مهم اين است كه انسان چه كسي را بايد بپرستد؟ قرآن مجيد نيز بر اين پرسش، تأكيد دارد كه معبود انسان چه شرايطي بايد داشته باشد، و آيا انسان حق دارد هر كسي را پرستش كند؟ انسان به دليل آن كه آزاد آفريده شده، جز در برابر آفريدگار خود، در برابر هيچ كس نبايد سربندگي فرود آورد، چرا كه او فقط بنده خداست.
قرآن مشركان را كه به جاي خدا ، بت ميپرستيدند، ملامت نموده، ميفرمايد: " قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ;(صافات،95) گفت: آيا چيزي را ميپرستيد كه با دست خود ميتراشيد؟" و نيز ميفرمايد: " قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لاَ يَنفَعُكُمْ شَيْئا وَ لاَ يَضُرُّكُمْ ;(انبيأ،66) آيا جز خدا چيزي را ميپرستيد كه نه كمترين سودي براي شما دارد و نه زياني به شما ميرساند؟"
"*أُفٍّ لَّكُمْ وَ لِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ*;(انبيأ،67) اف بر شما و آن چه جز خدا ميپرستيد! آيا انديشه نميكنيد؟"عبادت يا براي اميد به خير و يا به علت امنيّت از شرّ است و غير از خداوند نه خيري دارد و نه شري ; از اين رو پرستش آنان بيهوده است.(تفسير الميزان، علامه طباطبايي، ج 14، ص 302، جامعه مدرسين قم.)
خلاصه آن كه پرستش تنها براي آفريدگار جهان است و خداي متعال ،تمام كمالات را داراست و هيچ نقصي نيز ندارد و لازمه چنين موجودي اين است كه ما نتوانيم آن را ببينيم، چرا كه ديدن ما موجب نقص اوست; ديدن با چشم سر، شرايطي دارد; چيزي ديده ميشود كه در مكان و زمان و مادّي باشد و روشن است كه اينها، براي وجود خداي متعال نقص به حساب نميآيد، چرا كه از ويژگي هاي موجود مادي و مكاني آن است كه در يك جا هست و در جاي ديگر نيست..
خداي متعال كه به علّت آفريدگار بودن، حقّ پرستش دارد، از همه نقصها پاك است; از اين رو، اصلاً نبايد ديده شود، و خدايي كه با چشم ديده شود، شايستگي پرستش ندارد. بقيه موارد هم اين گونه است. خداي متعال با بشر سخن گفته و انسانها نيز ميتوانند با او سخن بگويند، اما صحبت حضوري كه رو در رو باشد، مستلزم نقص خداست و نقص بر خداي متعال، وارد نيست..