موضوع: ازدواج و حجاب

--اى فرزندان آدم، محققا ما لباسى كه ستر عورات شما كند و جامه‏هايى كه به آن تن را بياراييد براى شما فرستاديم، و لباس تقوا نيكوترين جامه است. اين سخنان همه از آيات خداست (كه به بندگان فرستاديم) شايد خدا را ياد آرند. (26)
اى فرزندان آدم، مبادا شيطان شما را فريب دهد چنان كه پدر و مادر شما را از بهشت بيرون كرد، در حالى كه جامه از تن آنان بر مى‏كند تا قبايح آنان را در نظرشان پديدار كند، همانا آن شيطان و بستگانش شما را مى‏بينند از جايى كه شما آنها را نمى‏بينيد. ما نوع شيطان را دوستدار و سرپرست كسانى قرار داده‏ايم كه ايمان نمى‏آورند. (27)—آیات 26 و 27 از سوره اعراف.
پیام این آیات یعنی پوشش ظاهری برای حفظ ایمان و تقواست و با ارزشترین انسانهای نزد خدا، با تقواترین آنهاست. و ارزش به مرد بودن یا زن بودن ویا دیگر ویژگیهای مادی نیست، بلکه ارزش تقواست. و از آنجا که پوشش ظاهری باعث حفظ ایمان و تقوا است، پس باعث ارزش و کرامت بیشتر در نزد خداوند میشود.
حجاب به معنای مبارزه با برهنگی در عرصه عمومی، مبارزه با جنسیت زدگی جامعه، در جهت حفظ امنیت اخلاقی جامعه، در جهت تکامل معنوی فرد چه زن و چه مرد، و در جهت کرامت انسان به خصوص کرامت زن است، برای اینکه این موارد هر کدام به طور مستقل به فلسفه حجاب مرتبط میباشد.
مبارزه با برهنگی یک فرهنگ مخصوص اسلام نیست.
در جوامع قدیم، جوامعی بودند که براساس برهنگی و اصالت لذت بنا شده بودند و از طرف دیگر جوامعی بودند که بر اساس پوشش های سخت افراطی و حتی حبس زن در خانه یا حرمسرا بنا شده بودند.
اسلام حد تعادل را گرفت. اسلام با حبس زن در خانه و منع حضورش در جامعه مخالف است و اصلا حکم حجاب مجوز حضور زن در جامعه است. یعنی اگر دینی موافق با حبس زن درخانه باشد، دیگر نیازی به حجاب نمیبود... توی خانه که کسی حجاب لازم ندارد!!!
این دو سر افراطی یک طبف است که یکسر پوششهای سخت و محرومیتهای اجتماعی برای زن دارد و سر دیگر برهنگی برای زن در جامعه است.

دینی که روی حجاب تاکید میکند، موافق این است که زن در جامعه و فعالیت های اجتماعی حاضر باشد، منتهی با حفظ کرامت و عفت خودش.
اسلام حد تعادل است.
آیا بدن انسان حرمت دارد یا ندارد ؟ فلسفه های طرفدار برهنگی، برای انسان و بدن انسان حرمتی قائل نیستند.
فلسفه دیگر میگوید علاوه بر این که من روحم ارزش و کرامت و حرمت دارد، جسمم نیز ارزش و کرامت دارد.
پوشش انسان، آیا به کرامت انسان ارتباط دارد یا نه ؟ ممکن است کسی بگوید من یک اومانیسم هستم و بدن انسان ارزش دارد، ولی کرامت انسان چه ربطی به لباسش دارد؟
در فرهنگ دیگر، نوع پوشش و لباس با کرامت انسان ارتباط دارد. ولذا شما میتوانید از روی نوع پوشش انسانها، نوع شخصیت آنها را تا حدودی حدس بزنید.
همانطور که قبلا هم طبق آیات قرآن گفته شد، پوشش ظاهری باعث حفظ ایمان و تقوا میشود و تقوا شاخص کرامت انسان در پیشگاه خداست!
آیا احکام اسلام در مورد حجاب، از روی مبارزه با زیبایی، مبارزه با عشق، خبیث دانستن شهوت و سرکوب نیروی جنسی است ؟
اسلام مسئله نیاز جنسی رو در زن و مرد کاملا به رسمیت میشناسد و برای نیاز جنسی حریم قائل شده و این را جزء حقوق مسلم انسان میداند. حتی با مخالفت با این حق، مبارزه کرده است.

ادیانی وجود داشته اند در شرق و غرب، تحت عنوان دین و عرفان و معنویت شهوت رو گناه قلمداد کرده اند و ضد معنویت میدانستند و فکر میکردند که اگر فردی میخواهد به خدا نزدیک شود باید شهوتش را سرکوب کند.
اسلام با این تفکر مبارزه کرده است. اسلام غریزه شهوت را قبول دارد و خبیث نمیداند و سرکوب نمیکند. و نه تنها میگوید منافی یا معنویت و عفت نیست، بلکه میگوید مکمل آن است. یعنی بستر ساز برای تکمیل معنویت است.
روایاتی هست از این دست که اگر کسی ازدواج کند نصف دینش را حفظ کرده، ویا اینکه نماز فرد متاهل با ارزشتر از نماز فرد مجرد است. چراکه روی فرد مجرد فشار جنسی است چه زن و چه مرد. و بخشی از حواسش درگیر نیاز جنسی است، چه بداند و چه نداند. ولی فرد متاهل غریزه جنسی اش تامین شده و فشاری از ناحیه غریزه جنسی رویش نیست بنابراین قدرت تمرکز و توجه اش به نماز بیشتر است.
اسلام با افراطی گری وحق ناشناسی در شهوت مخالف است، با رفتارهای جنسی غیر اخلاقی و غیر عادلانه مبارزه کرده است، نه با لذت جنسی!
احادیثی داریم که در مورد مسئله جنسی صحبت میکند و حتی جزئیات آمیزش رو نیز بیان میکند که در صحبت عمومی نمیشود به زبان آورد و باید آدرس داد تا خود فرد برود و بخواند. در حالی که یک فرد معصوم این حرفهای رو زده و حرفش حجت دینی است، معصومی که آمده برای معنویت! و این یعنی اینکه جنسیت یک مسئله تابو نیست که نباید درباره آن بحث شود و باید حذف شود. اما باید حدودش شناخته شود و معلوم شود این حرفها و کارها مال کجاست ؟!!
بنابراین، تمام این نوع احادیث درباره آرایش کردن و آراسته بودن (چه مرد و چه زن) و مسائل جنسی مربوط به عرصه عمومی نیست، و برای درون خانواده است، نه خارج از خانواده!

و این موضوع دوطرفه است و از یک طرف اسلام تاکید میکند که زن در بیرون خانه به خودش عطر نزند و بر خلاف عفت صحبت نکند، بر خلاف عفت راه نرود، بر خلاف عفت نگاه نکند. ولی درون خانه همه این کارها رو بکند!
برای اینکه خانه حریم خصوصی است و حریم خصوصی برای یه سری از کارها است و حریم عمومی برای یه سری دیگر از کارها.ما نباید حریم عمومی روبه حریم خصوصی تبدیل کنیم، اسلام این را گفته است. یه سری از رفتارها هست که درون خانه اخلاقیست و همان کار رفتار بیرون خانه کاملا غیر اخلاقی و به عکس، یه سری کارها هست که بیرون از خانه اخلاقیست و درون خانه غیر اخلاقی!
یعنی همان رفتاری که با نامحرم داریم رو نباید عین همون رفتار رو درون خانه داشته باشیم. یعنی یک فرد رفتارش باید با شریک زندگی اش یه جور باشد و با یک نامحرم جور دیگر !
اسلام دنبال تارخ مذکر یا تاریخ مونث نیست، اسلام دنبال تاریخ انسانی و الهی است که در آن زن و مرد هر دو نقش دارند. جامعه ی اسلامی یک جامعه دوپایه هست، مردانه و زنانه!
منتهی نقشی که زن و مرد دارند در آنجاهایی که مربوط به جنسیتشان است، یکسان نیست و نباید هم یکسان باشد.
اما آنجا که به انسانیت مربوط میشود، زن و مرد تقششان کاملا یکسان است.
یعنی تا یه جایی فقط انسانیم و بحث زن و مرد نیست. اما از یه جایی به بعد انسان مرد یا انسان زن هستیم. که از اینجا به بعد یک سری تفاوتهای ظریف در بعضی حقوق و وظایف پیدا میشود که این تفاوت هم به نفع مرد است و هم به نفع زن. و ندیده گرفتنش ستم به مرد و زن و خانواده و جامعه است!

پس اسلام راه ریاضت جنسی را درست نمیداند. بعضی از عرفا میگویند که اگر میخواهیم به خدا نزدیک شویم باید غریزه جنسی را کاملا سرکوب کنیم، و اتفاقا این سرکوب مطلق غریزه جنسی، جواب عکس میدهدو باعث شورش و طغیان غریزه میشود. چون غریزه جنسی یک نیروهای واقعی هست و درون انسان وجود دارد و قابل سرکوب مطلق نیست.

ولذا اسلام هیچ مرزی برای رابطه مشروع جنسی برای ازدواج نگذاشته است. نه مرز طبقاتی، نه مرز نژادی، نه مرز قومی و حتی نه مرز سنی. یعنی گفته اگر دلتان خواست یک پیرزن بایک پسر 17 ساله و یا یک پیرمرد 70 ساله با یک دختر 16 ساله میتواند ازدواج کنند اگر مایل باشند!

یعنی هیچ مرز مصنوعی برای برای ازدواج نگذاشته است. برای این که اسلام میداند که وقتی این نیاز به طور طبیعی وجود دارد و دو طرف توافق اخلاقی و انسانی با هم بکنند، حقوق و حرمت یکدیگر رو رعایت بکنند، این مانع از شورش و طغیان غریزه جنسی در آنها میشود وباعث میشود از مرز اخلاق و معنویت خارج نشوند.
بنابراین ما باید راهی رو که شریعت باز گذاشته، باز کنیم اگر بسته است.

برگرفته از سخنان دکتر رحیمپور ازغدی.

-پایان-