موضوع: هر روز یک حدیث

به نقل از نَوف بِكالى ـ : اميرمؤمنان امام علی علیه‌السلام را ديدم كه پشت كرده، شتابان مى‌‏رود. گفتم: كجا مى‏‌روى، مولای من؟ فرمود: رهايم كن، اى نوف! آرزوهايم مرا به سوى معشوق مى‏‌رانَد.
گفتم: سرورم! آرزوهايت چيست؟
فرمود: آن كه آرزويم به اوست، خود، آنها را مى‌‏داند و مرا نيازى نيست تا آنها را به غير او بازگويم. در ادب بنده، همين بس كه در برخوردارى‏‌ها و نيازهايش، كسى جز خداوندگار خويش را شريك نگردانَد.
گفتم: اى اميرمؤمنان! من از آزمندى و چشمداشت به آرزويى از آرزوهاىِ دنيوى، بر نفس خويش بيمناكم.
فرمود: چرا به حمايتگاه بيمناكان و پناهگاه خداشناسان پناه نمى‏‌برى؟
گفتم: آن را نشانم بده .
فرمود: خداوندِ والا و بزرگ. آرزويت را به حُسنِ تفضّل او پيوند بزن و با تمام خواست، به او روى بياور، و اگر هر آنچه [جز خدا] در دلت وارد مى‏‌شود، درمان كنى، من، ضامنِ جايگزين آنم.

با تمام وجود، به خداوند پاك، رو كن؛ زيرا او مى‏‌فرمايد: به عزّت و جلالم سوگند، اميد هركس را كه‏ به غير از من اميد بندد، به يأس مبدّل مى‌‏سازم و جامه خوارى در ميان مردم بر او مى‏‌پوشانم و او را از قُرب خويش، دور مى‏‌سازم و پيوندم را با او مى‌‏بُرم و او را گم‏نام مى‏‌سازم؛ زيرا به غير من توجّه مى‏‌كند. واى بر او! آيا در گرفتارى‏‌هايش به جز من آرزومند مى‏‌شود با آن كه رفعِ سختى‌‏ها و گرفتارى‏‌ها در دست من است؟! و به كسى جز من، اميد مى‏‌بندد، در حالى كه زنده پاينده منم؟! ودرهاى بسته بندگانم را مى‏‌كوبد و در خانه مرا كه باز است، رها مى‏‌كند؟! كيست كه علیرغم همه گناهانش به من اميد بندد و من نوميدش كنم؟!...

«بحارالأنوار، جلد 94 ،صفحه 94»

امام جعفر صادق عليه‌السلام ـ در بيان سفارش‏هاى لقمان عليه‌السلام به پسرش ـ: اى پسرم! مردمِ پيش از تو، براى فرزندانشان سرمايه جمع كردند؛ ولى نه سرمايه باقى مانْد و نه آن كسى كه سرمايه برايش جمع شده بود.
همانا تو بنده‌‏اى اجير شده هستى كه به انجام دادن كارى مأمور شده‌اى و مزدى نيز به تو وعده داده شده است. پس به انجام دادن كارت وفادار باش و مزدت را بگير.


در اين دنيا، همانند گوسفندى مباش كه در زراعت سبزى داخل مى‏‌شود و آن قدر مى‏‌خورد كه چاق مى‏‌گردد و هنگام چاقى‏‌اش كشته مى‌‏شود؛ بلكه دنيا را همانند پلى بر روى رودخانه‏‌اى به شمار آور كه از آن مى‏‌گذرى و آن را رها مى‏‌كنى و تا پايان روزگار، به سوى آن باز نمى‏‌گردى. آن را خراب كن و آبادش نكن؛ زيرا تو مأمور آبادانى آن نيستى.


«اصول كافي، ج 2 ، ص 134 - بحار الأنوار، ج 13 ، ص 425»

امام محمد باقر علیه‌السلام فرمودند:
من مردی را که در کار دنیایش تنبل باشد و سستی کند، خوش نمی‌دارم.
زیرا اگر کسی در کار دنیای خود تنبل باشد و سستی کند، در کار آخرتش، بیشتر سستی خواهد کرد.


متن حدیث:

إِنِّي لَأُبْغِضُ الرَّجُلَ أَوْ أُبْغِضُ لِلرَّجُلِ أَنْ يَكُونَ كَسْلَاناً [كَسْلَانَ‏] عَنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ وَ مَنْ كَسِلَ عَنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ فَهُوَ عَنْ أَمْرِ آخِرَتِهِ أَكْسَل.

«اصول کافی، ج 5، ص85»

امام محمد باقر علیه السلام: در نصایح لقمان به پسرش این است که گفت: اى پسرم ! با صد نفر رفاقت كن، ولى حتّى با يك نفر هم دشمنى نكن. اى پسرم! تو هستى و بهره و اخلاق تو ! بهره تو دين توست، و اخلاق تو [رابطه] بين تو و مردم است. پس به آنان كينه نورز، و اخلاق نيكو را بياموز.
اى پسرم ! غلام نيكان باش؛ ولى فرزند بدان نباش . اى پسرم ! امانت را ادا كن، تا دنيا و آخرتت سالم بماند، و امين باش؛ زيرا خداى تعالى خيانتكاران را دوست ندارد.

اى پسرم! خود را به مردم چنان نشان نده كه از خدا مى‏‌ترسى، در حالى كه دلِ تو گنهكار است.

"قصص الانبیاء، صفحه 190"

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:

خداوند زیبایی و خودآرایی را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بیزار است. هرگاه خداوند به بنده ای نعمتی بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند.

عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تمیز بپوشد، خود را خوشبو کند، خانه اش را گچکاری کند، جلوی در حیاط خود را جاروکند، حتی روشن کردن چراغ قبل از غروب خورشید فقر را می برد و روزی را زیاد می کند.




متن حدیث:

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجَمُّلَ وَ یَکْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَنْعَمَ عَلَی عَبْدِهِ نِعْمَةً یُحِبُّ أَنْ یَرَی أَثَرَ نِعْمَتِهِ عَلَیْهِ قِیلَ وَ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ وَ یُطَیِّبُ رِیحَهُ وَ یُحَسِّنُ دَارَهُ وَ یَکْنُسُ أَفْنِیَتَهُ حَتَّی إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِیبِ الشَّمْسِ یَنْفِی الْفَقْرَ وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْق‏.

"ارشادالقلوب، جلد۱ ، صفحه ۱۹۵"