بدر، احد، خندق، حنین، خیبر و... همگی صحنههایی است که مملو از فداکاریها، شهامتها، شجاعتها و ایثارهای علی بن ابیطالب(علیهالسلام) است. در بدر نیمی از کشتههای مشرکان را علی(علیهالسلام) به تنهایی به هلاکت رساند. در اُحد در حالی که بیشتر مسلمانان، از جمله اولی و دومی و سومی از صحنه نبرد گریخته بودند، تنها علی(علیهالسلام) با تنی چند از مجاهدان در کنار رسول خدا(صلی الله علیه و آله) ماندند و از اسلام و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) محافظت کردند. در خندق با کشتن قهرمان نامی عرب، عمرو بن عبدود به اندازه تمامی ثواب عبادت جن و انس ذخیره ثواب اندوخت.[۳۵]
شجاعت علی(علیهالسلام) در جنگها به حدی بود که بعضی از عربها میگفتند: هرگاه دستهای از مسلمانان به ما یورش میآوردند که علی(علیهالسلام) در میان آنها بود ما به همدیگر وصیت میکردیم![۳۶]
شجاعت علی(علیهالسلام) در نبرد خیبر
در نبرد خیبر پس از آنکه مجاهدان مسلمان تمام دژهای خیبر را فتح کردند، آخرین دژ یهودیان دژ «قموص» که بزرگترین دژ و مرکز دلاوران آنها بود، باقی مانده بود. مسلمانان هشت روز آن را محاصره کردند ولی موفق به فتح آن نشدند. پیامبر(صلی الله علیه و آله) هر روز پرچم را به دست یکی از مسلمانان میداد و او را مأمور گشودن آن دژ میکرد و همه بدون نتیجه باز میگشتند. روزی پرچم را به دست ابوبکر و روز دیگر به عمر داد ولی هر دو بدون اینکه کاری صورت دهند به حضور رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بازگشتند.
این وضع بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) سنگین مینمود، لذا فرمود: فردا پرچم را به دست کسی میدهم که هرگز فرار نمیکند و پشت به دشمن نمینماید؛ او کسی است که خدا و رسولش او را دوست دارند و خداوند این دژ را به وسیله او میگشاید.
پی نوشت:
[۳۵] - بلاذری، انساب الاشراف: ج ۲، ص ۹۱ و ۹۴.